spokojny I
niedoznający i niepokazujący silnych uczuć
Hrabia widział w nich obraz elizejskich cieni, Które chociaż boleściom, troskom niedostępne, Błąkają się spokojne, ciche, lecz posępne (III). Nawet gdyby tam człowiek wpadł, chociaż niezbrojny, Toby środkiem bestyi przechodził spokojny (IV) Przy swojej pięknej Ewie, przy swym wdzięcznym zięciu Zestarzałby spokojny! (X) Ale Stolnik, jak zawsze, spokojny, wesoły, Dawał na zamku bale, zbierał przyjacioły (X)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Stany ducha ↔ Spokój-niepokój